دشمن نامرئی
دشمن نامرئی - سهیل سلیمی
دشمن کیست؟
تعریف من از دشمن، دشمن کسی است که می خواهد منافع خودش را از طریق تخریب منافع من به دست آورد.
در تعریف دشمنِ هر فرد، امام رضا علیه السلام می فرماید: صَدیقُ کُلِّ امرِئٍ عَقلُهُ وعَدُوُّهُ جَهلُهُ . دوسـت هر آدمى، عقل (خـرد) اوسـت و دشمن او نادانیش. این تعریف شاید خیلی شخصی به نظر برسد اما در فهم کلی دشمن هم همین گونه است.منافع دشمن در این است که من نادان باشم، تا او بتواند با تخریب منافع من، به منافع خودش دست یابد، اینجاست که اهمیت عقل و خرد که حضرت می فرماید مشخص می شود. عقل و خرد من به طور فطری در مقابل تخریب منافع من خواهد ایستاد، پس تعریف امام رضا (ع) در مورد دشمن کاملا درست است. اما چرا گاهی اوقات دشمن برای برخی نامرئی می شود و آنها از دیدن آن عاجز می شوند؟
اول اینکه گاهی اوقات دشمن مخفیانه وارد می شود و اصطلاحا گرگی می شود در لباس میش و وارد گله می گردد. ناگهان پوست به در می کند و همه را می درد.
دوم، گاهی دشمن از عناصر مورد اعتماد من استفاده می کند تا به من ضربه بزند ودر این شرایط اصطلاح منافق کارکرد می یابد.
سوم، دشمن کاری می کند که من هم مثل او فکر کنم. این بدترین حالت ممکن است. در این حالت نه تنها دشمن دیده نمی شود و سیستم فطری دفاعی هم از کار می افتد، بلکه خود من پذیرای او خواهم بود و اصلا خودم با خواهش و تمنا او را به نابود کردنم دعوت خواهم کرد.
امروزه بیشترین حجم اقدامات دشمن از این دست است. او با کنترل افکار و تمایلاتم به کنترل جغرافیای وجودی من می پردازد. من به این وضعیت می گویم، وضعیت دشمن نامرئی!
دشمن نامرئی دشمنی است که کنترل مغز و قلب ما را در اختیار می گیرد. این همان تعریف جنگ نرم است اما تا کسی نپذیرد که دشمنی در کار است اساسا نمی پذیرد که جنگی در کار باشد.
در کشور ما که هشت سال ناجوانمردانه ترین جنگ صد سال اخیر (به زعم من) به آن تحمیل شده، عده ای دشمن را به همان دلیل سوم که در بالا ذکر شد نمی بینند. دشمنی که خباثت آن آنقدر آشکار است که حتی به دانشمندان هم رحم نمی کند. دشمنی که از تمام موقعیت های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی برای ضربه زدن به ما استفاده می کند توسط برخی از هم وطنان من دیده نمی شود. البته جای تعجب نیست!
زیرا این ها این گونه (مثل دشمن) فکر می کنند، که خوب اگر کشوری قواعد قدرت های جهانی و کشورهای توسعه یافته (دیکتاتورهای جهانی) را نپذیرد، باید! دانشمندانش ترور شود! و ما باید با تن دادن به خواسته های قدرت های جهانی و کشورهای توسعه یافته (قلدرها و دیکتاتورهای جهانی) خود را در امان نگه داریم. این نگاه کسی که سرزمین وجودش توسط دشمن تسخیر شده!
کسی که اسیر دشمن نامرئی شده و عملا سرباز بی جیره و مواجب اوست. برای مثال سال ها پیش استراتژیست های غربی برای حمله به اسلام و تعالیم آن نقشه ای طرح کردند تا با وحشیانه جلوه دادن قواعد دین آن را ناکارامد کنند. بخش های مختلفی مورد تحقیق واقع شد و حمله به حکم قصاص در دستور کار قرار گرفت و شروع کردند به دادن قطعنامه های حقوق بشری. همزمان تعدادی از فیلمسازان داخلی هم برای این امر آستین ها را بالا زدند و آثار متعددی در تخریب وجه ی قصاص تولید کردند.
چرا؟
چون سرزمین وجود این فیلمسازها قبلا از طریق آموزه های ، مثلاً دانشگاهی و علمی و ورک شاپ های (کارگاه های) هنری به تصرف دشمن در آمده است و پذیرفته اند که نوشته ای به نام حقوق بشر (که البته ترجمه این ترکیب غلط است) واقعاً مکتوب مهمی است. این ها که غالبا از نظر دانش دینی هم سطح حداقلی دارند اصلا نمی دانند که قصاص بر چه مبنایی استوار است و صرفا چون در برخی از کشورهای توسعه یافته (دیکتاتوری های جهانی) اعدام ممنوع است با آن مخالفت می کنند. یا مثلا جریان فیلمسازان فیمینیست وقتی شکل گرفت که عده ای که خود برده ی تفکر خشن و افراطی مدرنیته بودند، وقتی فیمینیسم از آن متولد شد پیرو این تفکر جاهلی راه افتادند و فیلم های فیمینیستی ساختند.
البته در کمال تاسف این فقط مختص سینما نیست و در تمام فضای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی ، فرهنگی و هنری از کتاب، شعر، موسیقی و تئاتر تا اساتید دانشگاه، تا افراد عامی جامعه و افرادی در پست های کلیدی دولتی، می توان افرادی را دید که گرفتار دشمن نامرئی هستند. اما من از حوزه ی تخصصی خودم مثال می زنم.
کسی که سرزمین وجودش در تصرف دشمن نامرئی ست مانند کسی است که در اثر مصرف روانگردان دچار توهم عمیقی شده باشد، و هرچه او را صدا بزنی و هشدار به او بدهی می خواهد هنگام پرواز در هواپیما را باز کند و روی ابرها قدم بزند. اینچنین فردی نه تنها خودش را به کشتن می دهد بلکه برای جامعه هم بسیار خطرناک است و حتما باید مورد کنترل و در صورت امکان مداوا قرار بگیرد.
گروهی هم هستند که از سر فرومایگی و خفت آگاهانه جغرافیای وجودی خود را در اختیار دشمن قرار می دهند. این دسته، یک ضرب المثل کثیف انگلیسی را سر لوحه ی کار خود قرار داده اند. انگلیسی های دزد و غارتگر می گویند: اگر کسی به تو تجاوز کرد و تو توان مقابله نداشتی، تسلیم شو و لذت ببر. این گروه که در حوزه ی فرهنگ اکثریت جبهه ی فرهنگی معاند را تشکیل می دهند، خود را در اختیار دشمن گذاشته اند و از آن لذت می برند، که پرداختن به آنها خود نیازمند نوشتن یادداشتی اختصاصی است.
منبع: سایت اختصاصی سهیل سلیمی
