سینمای استراتژیک- نگاهی نو
فرشتگان قصاب به نویسندگی و کارگردانی سهیل سلیمی را به حق می توان فیلمی شاخص در حوزه ی جنگ نرم و گفتمان سینمای انقلاب اسلامی در تاریخ سینمای ایران به حساب آورد. فیلمی خوش ساخت با موضوعی دلهره آور و نگاهی نو به جنایات کثیف صهیونیست ها تحت حمایت بزرگترین حامی اش یعنی آمریکا. آمریکایی که خود را سرور و آقای جهان می داند در برابر تأمین منافع صهیونیست ها، برده وار از این کشور به آن کشور لشگر کشی می کند و حیثیت و آبروی نداشته اش را در جهان لکه دار می کند.
افغانستان نماد سرزمین های بی پناه و فاقد یک رهبر هوشمند و شجاع می باشد که با وجود هزاران هزار جنایت و غارتگری در سراسر آن سرزمین ها، مقاومتی هدفمند از کسی دیده نمی شود و در غفلت و عدم اتحاد مردمش و بی درایتی و بی عرضگی رهبران و مسؤلانش، چون بدن یک انسان مظلوم تکه تکه شده و به یغما می رود. در واقع با نگاهی استراتژیک، اتحاد کشورهای مسلمان در مقابل صهیونیست های خونخوار و استکبار جهانی را فریاد می زند.
فرشتگان قصاب نه تنها از آغاز و پایان مناسب و برخورداری از عنصر غافلگیری در روایت داستان بهره مند می باشد و بیننده را تا آخر به دنبال خود می کشد، بلکه از تکنیک های فنی یعنی فیلمبرداری جذاب و جلوه های ویژه ی تصویری که برای اولین بار با این کیفیت در سینمای ایران دیده می شد کمک گرفته و از اغراق به دور بوده است.
بازیگران بازی قابل قبول و باور پذیری داشتند هر چند که بعضا در چند صحنه نتوانسته بودند بیننده را با خود همراه کنند . همچنین آنها در ادای لهجه افغانستانی و صحبت به زبان انگلیسی تا حد زیادی موفق بودند.
از حق که نگذریم، این فیلم با این موضوع ناب و با توجه به بودجه کم و زمان اندک فیلمبرداری آن(27 روز) ، شاهکار میباشد. در آخر، این سؤال برای همه باقی می ماند که چرا با این همه گزاره های مثبتی که در این فیلم وجود دارد و به هیچ وجه قابل انکار نیست، مورد بی مهری هیئت داوران قرار می گیرد و به بخش مسابقه راه پیدا نمی کند.
از تحلیلت خوشم اومد.