کلاس درس بهار
جمعه, ۱ فروردين ۱۳۹۳، ۰۳:۰۰ ق.ظ
گل، هویت بهار است و بهار آیینه ی قیامت؛ در این
آیینه خود را تماشا کنیم
به راستی، چه خوشایند است سبز شدن و بیداری زمین و درختان بعد از خوابی طولانی و دراز، چه دلپذیر است نسیم ملایم بهاری پس از سوز و سرمای سخت زمستان، چه زیباست این همه تغییر و تحول سریع در دل طبیعت، چقدر تمام این صحنه ها، آشنا و تکراری و در عین حال دوست داشتنی و چشم نواز است.
اما چرا؟ چرا هر سال در اوایل بهار، درخت ها پس از خواب زمستانی بیدار می شوند و زمین مرده به سرعت سبز و جوان و بانشاط می شود و تمام زیبایی هایش را به نمایش می گذارد؟ تابلوی خوش رنگ و آب طبیعت، چرا هر ساله این قدر شبیه سال های قبل و بهار های گذشته، نقاشی می شود؟ آیا می توان چشم دل به روی همه ی این اتفاقات بست و فقط با چشم سر و صرفا برای لذت بردن از زیبایی های ظاهری، به طبیعت چشم دوخت؟
نه نمی شود. یعنی درست نیست به این پدیده ، نگاهی سطحی داشت و به سادگی از کنار آن گذشت. اگر تا به حال اینگونه بوده، باید از این به بعد تحولی عمیق در دل و جان و قلب ایجاد کرد. تحولی که با دیدن طبیعت، موجب شود تا به خالق و آفریننده ی آن و روزی که بی شک می آید، یعنی روز قیامت ایمان آوریم.
مسلما، سخنان حکیمِ فرزانه ی جهان اسلام، آیت الله جوادی آملی که در این راستا، بسیار قابل تأمل می باشد.
ایشان با اشاره به آیات و روایات فرمودند وقتی بهار آمد، شما به فکر معاد باشید. در بهار دو کار اساسی انجام میگیرد؛ یکی اینکه خوابیدهها بیدار میشوند و یکی اینکه مردهها زنده میشوند و در قرآن کریم از هر دو راه برای مسأله معاد استفاده شده است. در بهار تمام درختهایی که به خواب رفتهاند، بیدار میشوند.آن گیاهان و آن درختانی که چندین سال قبل از بین رفتهاند و خاک شدند و الآن خاکشان پای این درختهاست؛ اینها مردهاند، بهارِ خدا اینها را زنده میکند.
کسی که حکیمانه به بهار نگاه میکند، هم مطلب جدید میفهمد و هم لذت علمی میبرد، برهان اقامه میکند و جانش تغذیه میشود؛ در نشاط است که مطلبی را فهمیده؛ بدنش هم از هوای تازه، از گلها، بهار، لذائذ و نسیم لذت میبرد. آدم وقتی مطلبی را فهمید کاملا لذت میبرد؛ لذتی که انسان از مطلب عمیق میبرد بیش از لذتی است که از خوردن یک غذای لذیذ عاید او میشود. وقتی بهار شد، شما به این فکر باشید که اگر خواب هستید بیدار بشوید و اگر خدای ناکرده آن مرگ دامنگیر شما شد، خودتان را با آیات الهی زنده کنید.
چند بهار آمد و رفت و ما غافل از این همه آیت، روزگار را سپری کردیم. آیا وقت آن نرسیده که در کلاس درس بهار بنشینیم و با چشمی بینا و قلبی بیدار، از بهار زیبای آفرینش درس بگیریم؟
فکر می کنم امسال، جور دیگر باید دید.
به راستی، چه خوشایند است سبز شدن و بیداری زمین و درختان بعد از خوابی طولانی و دراز، چه دلپذیر است نسیم ملایم بهاری پس از سوز و سرمای سخت زمستان، چه زیباست این همه تغییر و تحول سریع در دل طبیعت، چقدر تمام این صحنه ها، آشنا و تکراری و در عین حال دوست داشتنی و چشم نواز است.
اما چرا؟ چرا هر سال در اوایل بهار، درخت ها پس از خواب زمستانی بیدار می شوند و زمین مرده به سرعت سبز و جوان و بانشاط می شود و تمام زیبایی هایش را به نمایش می گذارد؟ تابلوی خوش رنگ و آب طبیعت، چرا هر ساله این قدر شبیه سال های قبل و بهار های گذشته، نقاشی می شود؟ آیا می توان چشم دل به روی همه ی این اتفاقات بست و فقط با چشم سر و صرفا برای لذت بردن از زیبایی های ظاهری، به طبیعت چشم دوخت؟
نه نمی شود. یعنی درست نیست به این پدیده ، نگاهی سطحی داشت و به سادگی از کنار آن گذشت. اگر تا به حال اینگونه بوده، باید از این به بعد تحولی عمیق در دل و جان و قلب ایجاد کرد. تحولی که با دیدن طبیعت، موجب شود تا به خالق و آفریننده ی آن و روزی که بی شک می آید، یعنی روز قیامت ایمان آوریم.
مسلما، سخنان حکیمِ فرزانه ی جهان اسلام، آیت الله جوادی آملی که در این راستا، بسیار قابل تأمل می باشد.
ایشان با اشاره به آیات و روایات فرمودند وقتی بهار آمد، شما به فکر معاد باشید. در بهار دو کار اساسی انجام میگیرد؛ یکی اینکه خوابیدهها بیدار میشوند و یکی اینکه مردهها زنده میشوند و در قرآن کریم از هر دو راه برای مسأله معاد استفاده شده است. در بهار تمام درختهایی که به خواب رفتهاند، بیدار میشوند.آن گیاهان و آن درختانی که چندین سال قبل از بین رفتهاند و خاک شدند و الآن خاکشان پای این درختهاست؛ اینها مردهاند، بهارِ خدا اینها را زنده میکند.
کسی که حکیمانه به بهار نگاه میکند، هم مطلب جدید میفهمد و هم لذت علمی میبرد، برهان اقامه میکند و جانش تغذیه میشود؛ در نشاط است که مطلبی را فهمیده؛ بدنش هم از هوای تازه، از گلها، بهار، لذائذ و نسیم لذت میبرد. آدم وقتی مطلبی را فهمید کاملا لذت میبرد؛ لذتی که انسان از مطلب عمیق میبرد بیش از لذتی است که از خوردن یک غذای لذیذ عاید او میشود. وقتی بهار شد، شما به این فکر باشید که اگر خواب هستید بیدار بشوید و اگر خدای ناکرده آن مرگ دامنگیر شما شد، خودتان را با آیات الهی زنده کنید.
چند بهار آمد و رفت و ما غافل از این همه آیت، روزگار را سپری کردیم. آیا وقت آن نرسیده که در کلاس درس بهار بنشینیم و با چشمی بینا و قلبی بیدار، از بهار زیبای آفرینش درس بگیریم؟
فکر می کنم امسال، جور دیگر باید دید.
سال نوتون پر از خیر و برکت
«و اذا رأیتم الربیع فاکثروا ذکر النشور»