دین داری به سبک هالیوود
محقق و نویسنده : سهیل سلیمی - نویسنده و کارگردان
تاریخ انتشار: بهمن 1391
صنعت بزرگ هالیوود سالهاست برای ادامه ی حیاتش به اهمیت تبلیغات پی برده و آنرا بخشی غیر قابل تفکیک از فیلم های سینمایی ، سریالهای تلویزیونی و بازی های کامپیوتری می داند. نگاهِ تبلیغاتی هالیوود در حقیقت نگاه به نا خودآگاه انسان است. یعنی دست کاری اندیشه ها و افکار، و مدیریت آنها بدون آنکه انسان های هدف، متوجه این دست کاری و مدیریت بشوند. در حقیقت پس از شکست پروژه ی کنترل ذهن در سازمان سیا، این پروژه تعطیل نشد، بلکه ماموریتِ طراحی ، اجرا و کنترل آن به سازمان سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی علمی هالیوود واگذار شد. پروژه کنترل ذهن که قرار بود سربازانی مطیعِ دستور و مردمی مطیعِ نظامِ (امپریالیستی،صهیونیستی) ایالات متحده آمریکا را تربیت کند، با همین هدف در یک پارادایم شیفت، سر از هالیوود درآورد و توانست به سرعت، نه تنها مردم آمریکا که بخش اعظمی از جهان را تحت سیطره خود گرفته و کنترل ذهن آنها را از طریق احساساتشان به صدا و تصویرِ پر زرق و برقِ رسانه های هالیوودی در دست بگیرد.
آنچه که در سازمان سیا تحت عنوان کنترل ذهن پیگیری می شد، پاک کردن ذهن و سپس جایگزین کردن اطلاعات جدید در آن بود که با وجود هزاران هزار نفر قربانی، هرگز نتوانست اهدافش را محقق کند. اما هالیوود، اساساً سعی در پاک کردن اذهان ندارد، هالیوود با شیوه ای بسیار ساده که همواره در تبلیغات مورد استفاده قرار می گیرد، ناخودآگاه مخاطبانش را مورد هدف قرار می دهد و آنها را به برده ای قابل کنترل تبدیل می کند.
هالیوود برای کنترل ذهن از مدیریت شک و یقین استفاده می کند، یعنی ایقان موجود در جوامع هدف اش را به شک تبدیل، و تشکیک ایجاد شده را با یقینِ مورد نظر خودش جابجا می کند. از این فرایند به جنگ نرم هم تعبیر می شود، که البته صحیح است. در حقیقت جنگ با استفاده از کنترل ذهن همان جنگ نرم است، اما باید به وام دار بودن این اندیشه به علم تبلیغات توجه ویژه داشته باشیم. تئورسین های تبلیغاتی همواره برای ترغیب یا تشویق مخاطبانشان از همین شیوه استفاده می کنند.
همواره وقتی به این مرحله می رسیم که کنترل ذهن وجود دارد، این سوال پیش می آید که چگونه؟ چطور هالیوود می تواند با مدیریت شک و یقین، مدیریت ذهن را در جوامع بشری به دست گیرد؟
برگردیم به نگاهِ تبلیغاتی موجود در هالیوود، و این را به یاد داشته باشیم که در مورد نگاه تبلیغاتیِ صرفاً اقتصادی صحبت نمی کنیم. خیلی جاها این تصور وجود داشته که تبلیغات صرفاً با هدفِ مصرف گرایی بین مخاطبان و جوامع انجام می شود، اما این بسیار ساده لوحانه است. تبلیغات در حقیقت، حمله به ناخودآگاه مخاطب و ایجاد ارتباط عاطفی و احساسی بین او و کالا یا خدمات و یا اندیشه ی ارائه شده توسط مبلغ است، تبلیغات پنهان در جهان هالیوود نیز با استفاده از همین کارکردِ علمِ تبلیغات که بنیان گذار آن ادوارد برنایز(1) که فردی یهودی با اندیشه های بسیار خطرناک سیاسی اقتصادی بوده، به وجود آمده است. یک مورد از کارهای ادروارد برنایز این بود که به سفارش کمپانی توتون ایالات متحده ماموریت یافت تا زنان آن سرزمین را سیگاری کند. آنهم در دهه 1940 که در آن زمان این برای زنان آمریکایی ناخوشایند بود. او توانست زنان ایالات متحده را که نیمی از مشتریان بالقوه ی کمپانی توتون بودند با استفاده از همین روش سیگاری کند، یعنی تعریف نیاز به یک محصول یا خدمت را از کارکرد منطقی آن به سمت کارکرد احساسی و عاطفی نسبت به یک محصول یا خدمات تغییر داد. در حقیقت فرهنگ نیاز ها تبدیل شد به فرهنگ تمایلات و هوسها، روند کارهای او در تغییر پوشش زنان و دیگر موارد در حوصله ی این مقاله نیست، اما تبلیغات با مفهوم امروزی آن از اندیشه ی شیطانی او سر چشمه گرفته.
تبلیغات پنهان در محصولات هالیوود به دنبال یک دگردیسی فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، علمی و سیاسی هستند. آنها به دنبال ایجاد یک دین جدید هستند. دینی که اساس آن بر غفلت نهاده شده. در حقیقت راز موفقیت هالیوود در ایجاد غفلت برای انسانهاست. غفلت از هر آنچه که هست و توجه تمام قد به یک مکتب واحد و یک ایدئولوژی خاص بنام هالیوودیسم.
هالیوود در مقام یک دین قواره ای کامل از شریعت و طریقت خاص خودش را داراست. اصول خودش را دارد و فروع مختص خودش را بر می تابد. تمام آنچه از صهیونسیم ، فراماسونری و نحله های مختلف فکری در هالیوود گرد هم جمع آمده اند در قالبی واحد در حال ادغام و شکل دهی دینی پر از آشوب و هرج ومرج هستند، دینی که خائوس در آن حرف اصلی تلقی می شود و دور کردن انسان از ذات حقیقی خودش هدف اصلی.
این ممکن نیست مگر با غفلتی بسیار عمیق. غفلتی که هیپنوتیزم گونه مخاطبانش را خواب می کند و آرام آرام کنترل ذهن آنها را به دست می گیرد.
وقتی خوب به این حرکت پیچیده نگاه کنیم، می بینیم که تمام رفتار هالیوود رو گرفتی است از رفتار شیطان. هالیوود غفلتی را رقم می زند که ارباب و خداوندگارش یعنی شیطان هزاران سال است که روی آن برنامه ریزی کرده و در تمام این مدت الگوها و مدلهای مختلفی را روی اقوام و ملت های گوناگون آزمایش نموده، تا به وعده ای که داده، پایبند بوده باشد، و انسان را از ذات حقیقی خودش دور نمایند.
این نگاه و تفکر خاص، اساساً محصولِ این چند دهه ی اخیر هالیوود نیست، بلکه از زمان زایش واژه ی اینترتینمنت Entertainment ، در هالیوود، با معنای عامِ سرگرمی، هدفش را بر ایجاد غفلت نهاده است، گویا به شکلی متافیزیکی هالیوود با عنصر غفلت عجین شده و نطفه ی شوم آن با زمزمه های وسوسه انگیز شیطان، در گوش هرزه ی بنیانگذاران آن بسته شده.
نمایش و سرگرمی “Show & Entertainment” دو واژه ای است که از زبان بزرگان هالیوود چون نیایشی ملکوتی مدام شنیده می شود و گویی این مناجات آنهاست در مقابل اربابشان؛ شیطان. غفلتِ بر آمده از دلِ اندیشه ی تبلیغاتی هالیوود، چنان در تار و پود هالیوودیسم پیچیده شده که با باز کردن و مطالعه هر کلید واژه ای در نهایت راه ها باز به اینجا ختم می شود.
هنوز با تمام تحلیل ها و بازنگری ها بر روند حرکت هالیوود، نگاه غفلت زایی آن آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفته و باید غفلت ایجاد شده از طریق این دین پر زرق و برق مورد مداقه و بررسی قرار گیرد. نگاه دیگر به این موضوع این است که کارکرد هالیوود را در ایجاد غفلت کُند کنیم، در حقیقت با باز کردن مشت آنها و آشکار کردن نیت شان برای مخاطبان جهانی، به نوعی غفلت زدایی کنیم، تا مخاطبان هوشمندانه با این پدیده ی شوم مواجه شوند و درهای ذهن خود را بی محابا برای ورود این اندیشه های مسموم باز نگذارند.
- ادوارد برنایز، خواهرزاده زیگموند فروید و موسس شورای روابط عمومی
اندکی صبر سحر نزدیک است
سومین همایش بین المللی هالیوودیسم/ تهران/ 15 تا 18 بهمن 1391
www.soheilsalimi.com
