تیتر یک - جایی برای پرواز اندیشه‌های خوب

معلمان، سازندگان انسانند؛ انسان والا، انسان پیشرو، انسان تربیت شده، انسان باسواد. در واقع این معلمان هستند که ماده اصلىِ درجه اول عالم خلقت را که وجود آن براى همه پیشرفتها و تعالیها - چه مادّى و چه معنوى - شرط اصلى و محورى است، پرداخت مى‌کنند، به ثمر مى‌رسانند و کارآمد مى‌سازند. اگر جامعه معلمان در یک کشور، عزیز و گرامى داشته شوند، این فقط عزیز داشتن یک عده از مردم نیست؛ این عزیز داشتن علم و تعالى و پیشرفت است؛ عزیز داشتن انسان است. این که در کشور از معلمان تجلیل مى‌شود، صرفاً لفّاظى و تعارف نیست. معناى این حرفها و این گفتنها این است که فضاى عمومى کشور قدر علم و تعلیم و آدم شدن و عالم شدن را بدانند. این حرفها براى این است که کلاس درس، معلم درس و پدید آورنده علم و درس، گرامى داشته شود. ملتى که قدر علم و آموزش و معلم و اهمیت فرهنگ را نداند، به هرکجا هم برسد، آسیب‌پذیر است. از لحاظ مادى هر رشدى هم بکند، قابل سرنگون شدن و شکست خوردن است.